Om de mannelijke hoofdpersoon van vandaag beter te leren kennen, gaan we twintig jaar terug in zijn nog jonge geschiedenis en belanden we in een kleine Nederlandse stad op ongeveer 100 km. zuidelijk van Amsterdam (Ajax), 60 km. westelijk van Eindhoven (PSV) en 10 km. noordelijk van Breda (NAC): Oosterhout.
Mirco trok tijdelijk in bij Henny, de jongste zus van zijn moeder, die samen met Ad probeerden twee dochters (Dafne en Sietske) groot te brengen.
Enkele herinneringen uit deze voor Mirco bijzondere tijd mogen wij Sabine, de families en vrienden van Mirco niet onthouden.
Dat was natuurlijk wel even wennen voor Mirco: met twee beeldschone nichtjes(zie foto), een veeleisende oom en een begripvolle tante in deze belangrijke levensfase opgroeien.
Dafne was echt gelukkig met Mirco's komst, want Sietske verplaatste de aandacht van haar zusje naar haar alleraardigste neefje.
Met Henny ging Mirco naar 'De Beiaard', een basisschool, waar hij door juf Josée en meneer Jac werd begeleid. Huiswerk maken was niet echt een hobby, maar gelukkig kon Henny hem hierbij helpen.
Op het sportieve vlak werd Mirco door Ad geïnspireerd: hardlopen in de bossen bij Surae, voetballen en hockeyen (deden die meiden natuurlijk) op het veldje voor de flat en fietsend naar familie in Breda.
Uiteindelijk werd Mirco, met zijn vriendje Ruud, lid van TSC, de plaatselijke voetbalvereniging. In zijn blauw shirt, witte broek en blauwe sokken werd hij een verdienstelijke linksbenige dribbelaar. Helaas niet de topper waarvan opa Mossou gedroomd had.
Omdat Oosterhout in het zuiden van Nederland, beneden de grote rivieren, is gelegen, werd er natuurlijk ook carnaval gevierd. Mirco deed hieraan wel mee, maar om nu te zeggen dat hij een echte feestneus was, is teveel van het goede. Ik herinner me wel één van zijn mooie creaties:
"Jan van der Steen, met het derde been" . Stoïcijns paradeerde Mirco, ondanks de bewonderende - en mogelijk zelfs al verliefde blikken op de speelplaats van zijn school.
In deze periode maakte Mirco ook kennis met het edele schaakspel en wist hij zijn eerste diploma hiervoor te behalen en om het creatieve niet te verwaarlozen bezocht hij een knutselclub waar allerlei 'kunstwerkjes' geproduceerd werden.
En dan hebben we natuurlijk ook nog de vakanties aan de westkust in Frankrijk. Voor Ad was Mirco dan een uitstekend maatje. Onderweg mocht Mirco op de riante achterbank van 'n Renault 4 tussen de twee zusjes zitten, zodat ze elkaar niet konden lastig vallen. Op de camping werd Mirco natuurlijk ingeschakeld voor het opzetten van de tenten. Zelfs mocht hij, helaas niet altijd met evenveel succes, stuurman zijn op ons opblaasbaar plezierjacht. Gelukkig wist Harrie, een vriend van Co en Inez, tijdens zwaar weer, boot en bemanning te redden. Ook kortere tripjes kwamen nogal eens voor, o.a. naar Etten-Leur , waar hij met zijn oom Loek fijne gesprekken kon voeren.
Enkele opvallende karaktertrekjes uit deze periode, mogelijk ook nu nog herkenbaar: 'ik ben een beetje moe ' - lekker lui op de bank voor de t.v. liggen - onrustig door het huis dribbelen - niet alleen op stap willen - verwend willen worden.
Natuurlijk kan de bruidegom de gasten nog meer informeren over zijn "Oosterhoutse periode" en vormen de onthullingen geen beletselen voor het huwelijk.

Namens de redactie mag ik Mirco en Sabine (werkelijk een lot uit de loterij) een gelukkige en gezonde toekomst toewensen.

Ad en Henny